هر آنچه که باید در مورد عکاسی ماکرو بدانید

امروزه بسیاری از عکاسان به لطف تعداد فزاینده‌ای از تصاویر زیبای آنلاین از گیاهان، حیوانات و حشرات کوچک، می‌خواهند بدانند چگونه عکس‌های ماکرو بگیرند. عکاسی ماکرو همیشه آسان نیست، مخصوصاً برای مبتدیان، اما یکی از پربارترین ژانرهای عکاسی است که می توانید انجام دهید. با مهارت های مناسب، می توانید تصاویر شگفت انگیزی را حتی در حیاط خلوت خود ثبت کنید. برای یادگیری عکاسی ماکرو از ابتدا تا انتها، باید با خواندن نکات و تکنیک های این راهنما که توسط یک عکاس ماکرو برنده جایزه در موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونیان به نمایش گذاشته شده است، شروع کنید. در پایان، دقیقاً خواهید دانست که چگونه این توصیه ها را عملی کنید و عکس های ماکرو خیره کننده ای را برای خود ثبت کنید.

عکاسی ماکرو چیست؟

عکاسی ماکرو عکاسی کلوزآپ از سوژه های کوچک از جمله مواردی مانند اشکال و گل است. تا زمانی که سوژه خود را به اندازه کافی بزرگ کنید، می توانید عکس های ماکرو در استودیو یا محیط بیرون بگیرید.

به طور رسمی، ممکن است بشنوید که عکاسی ماکرو تنها زمانی اتفاق می‌افتد که از سوژه‌های کوچک با بزرگ‌نمایی «اندازه واقعی» یا بیشتر عکس بگیرید. من در یک لحظه بیشتر در مورد معنای بزرگنمایی و اندازه واقعی توضیح خواهم داد، اما اساساً به این معنی است که شما باید از جایی عکس بگیرید که سوژه شما هم اندازه سنسور دوربین شما یا کوچکتر است و کادر را پر می کند. (بنابراین، اگر سنسور دوربین شما یک اینچ عرض داشته باشد، باید از چیزی 1 اینچی یا کوچکتر عکس بگیرید.)این یک تعریف بسیار دقیق است، و اغلب می شنوید که عکاسان یک تصویر را “ماکرو” می نامند، حتی زمانی که یک سوژه کمی بزرگتر را نشان می دهد. همین امر در مورد عکس‌های این مقاله نیز صدق می‌کند، که بسیاری از آنها با این تعریف فنی مطابقت ندارند، اما با این وجود، عکس‌های کلوزآپ هستند.

معرفی عکاسی ماکرو برای مبتدیان

چگونه عکس های ماکرو می گیرید؟ در اینجا مهمترین مراحل ذکر شده است:

-اصطلاحات عکاسی ماکرو را درک کنید.
-دوربین و تجهیزات لنز مناسب را انتخاب کنید.
-عمق میدان کافی داشته باشید.
-تنظیمات دوربین و فلاش را برای عکسی با نور خوب انتخاب کنید.
-روی مهمترین بخش سوژه خود تمرکز کنید.
-رفتارهای رایج حشرات مختلف را بیاموزید.
-بنویسید و عکس خود را بگیرید.

انجام برخی از این موارد دشوارتر از آن چیزی است که فکر می کنید، مانند دریافت عمق میدان کافی و تمرکز بر روی مهمترین بخش سوژه. با این حال، نکاتی که در ادامه این آموزش عکاسی ماکرو وجود دارد به شما ایده خوبی در مورد اینکه از کجا شروع کنید می دهد و باید بتوانید با کمی تمرین بر همه چیز مسلط شوید.

بزرگنمایی چیست؟

در عکاسی ماکرو، مهم است که بدانید سوژه شما در سنسور دوربین شما چقدر بزرگ یا کوچک به نظر می رسد. مقایسه این عدد با اندازه سوژه در دنیای واقعی به شما اندازه ای می دهد که به عنوان بزرگنمایی شما شناخته می شود.

اگر این نسبت به سادگی یک به یک باشد، گفته می شود که سوژه شما در بزرگنمایی «اندازه واقعی» است. برای مثال، اگر از چیزی به طول یک سانتی‌متر عکاسی می‌کنید، و دقیقاً یک سانتی‌متر بر روی سنسور دوربین شما پرتاب می‌شود، در اندازه واقعی است (بدون در نظر گرفتن اندازه سنسور دوربین).

سنسورهای معمولی در دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه از حدود 17 میلی‌متر تا 36 میلی‌متر عرض دارند. بنابراین، یک سوژه 1 سانتی متری در مقایسه بسیار بزرگ است و بخش قابل توجهی از عکس شما را اشغال می کند. اگر در نهایت یک چاپ بزرگ بگیرید، آن شی ریز بزرگ به نظر می رسد احتمالاً به اندازه بیلبورد!

لنزهای ماکرو خوب به شما امکان می دهند با بزرگنمایی 1:1 عکاسی کنید و برخی از گزینه های تخصصی حتی بیشتر از این کار می کنند. (کانن دارای یک لنز عکاسی ماکرو است که تا 5:1 یا بزرگنمایی 5 برابری دارد که دیوانه کننده است!) با این حال، لنزهای دیگر موجود در بازار به نام “ماکرو” ممکن است تنها به بزرگنمایی 1:2 یا حتی کمتر برسند. شخصاً توصیه من این است که اگر می‌خواهید انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشید، لنزی تهیه کنید که بتواند حداقل بزرگنمایی ۱:۲ و در حالت ایده‌آل بزرگنمایی ۱:۱ داشته باشد.

فاصله کانونی چیست؟

معنی فاصله کانونی آسان است: این فاصله بین جلوی لنز و نزدیکترین سوژه شما است. اگر فاصله کانونی شما خیلی کم است، ممکن است سوژه خود را ترسانده یا نور را مسدود کنید زیرا خیلی نزدیک هستید. در حالت ایده‌آل، فاصله کانونی 6 اینچ (15 سانتی‌متر) را می‌خواهید که بهترین حالت آن دو برابر یا بیشتر باید باشد.

فاصله کانونی یک لنز با بزرگنمایی 1:1 کمتر است، زیرا برای گرفتن چنین عکس های شدید باید تا حد امکان به سوژه خود نزدیک شوید. همچنین لنزهایی با فاصله کانونی بیشتر، فاصله کانونی بیشتری نسبت به لنزهایی با فاصله کانونی متوسط ​​دارند. به عنوان مثال، نیکون 200 میلی‌متری f/4 و کانن 180 میلی‌متری f/3.5 دو نمونه از لنزهای عکاسی ماکرو با فواصل کاری زیاد هستند. در مقایسه، لنز ماکرو 60mm f/2.8 نیکون فاصله کاری بسیار کمتری دارد.

همیشه بهترین کار این است که به دنبال لنزی با بیشترین فاصله کانونی ممکن بگردید تا کمتر احتمال دارد سوژه خود را بترسانید یا روی آن سایه بیندازید. با این حال، لنزهای ماکرو با فاصله کانونی بیشتر مانند 180 میلی متر یا 200 میلی متر معمولاً گران تر هستند. اگر می خواهید قیمت و فاصله کانونی را متعادل کنید، لنزهایی در محدوده 100 تا 150 میلی متر در نظر بگیرید. من شخصا از یک لنز ماکرو 105 میلی متری استفاده می کنم.

بهترین دوربین برای عکاسی ماکرو: DSLR در مقابل بدون آینه

برای عکاسی ماکرو، هم دوربین های DSLR و هم دوربین های بدون آینه می توانند بسیار خوب عمل کنند. نکته کلیدی این است که دوربینی را انتخاب کنید که به شما امکان می دهد از یک لنز ماکرو خوب استفاده کنید، و در حالت ایده آل، دوربینی که کمترین فاصله ممکن را بین دیدن سوژه، فشار دادن دکمه شاتر و ضبط تصویر داشته باشد. به‌طور سنتی، این هر دو بخش‌هایی بودند که دوربین‌های DSLR به دلیل منظره‌یاب‌های الکترونیکی عقب مانده و لنزهای ماکرو کمتر در دوربین‌های بدون آینه، دارای مزیت بودند. امروزه، این تفاوت ها به طور کلی ناچیز است و گاهی اوقات به نفع بدون آینه است.

دوربین‌های بدون آینه معمولاً مزایای دیگری نیز دارند که ممکن است برای شما مفید باشد، مانند افزایش فوکوس (روکشی که نشان می‌دهد کدام قسمت‌های سوژه شما در فوکوس هستند برای عکاسی ماکرو فوکوس دستی مفید است).

تنها چیزی که می‌خواهم هشدار بدهم این است که اگر دوربین بدون آینه انتخاب می‌کنید، باید دوربینی با منظره یاب الکترونیکی تهیه کنید. تلاش برای نوشتن و ثابت نگه داشتن یک عکس ماکرو با صفحه نمایش LCD عقب، به خصوص در بزرگنمایی های شدید مانند 1:1، یک کابوس است. از آنجایی که دوربین های بدون آینه با منظره یاب الکترونیکی معمولاً قیمت بیشتری نسبت به یک DSLR رقیب دارند، ممکن است بخواهید یک DSLR (به طور بالقوه مورد استفاده) انتخاب کنید اگر بودجه کمی دارید. اما همه اینها بسیار حساس است. صرف نظر از دوربین، می‌توانید عکس‌های عالی بگیرید.

بهترین دوربین برای ماکرو: فول فریم در مقابل سنسور برش

اگر هدف شما ایجاد عکس هایی با بالاترین بزرگنمایی ممکن است، دوربین های فول فریم معمولا برای عکاسی ماکرو بیش از حد هستند. حتی Nikon D850 با 46 مگاپیکسل نمی تواند با جزئیات ماکرو بالقوه Nikon D7500 20 مگاپیکسلی مطابقت داشته باشد، زیرا D7500 تراکم پیکسلی کمی دارد.

با عکاسی ماکرو، بالاترین تراکم پیکسلی (بیشترین پیکسل در هر میلی متر مربع سنسور) همان چیزی است که حداکثر جزئیاتی را که می توانید از سوژه خود دریافت کنید، تعیین می کند. سنسور بزرگ D850 علیرغم داشتن تعداد پیکسل های بیشتر، پیکسل های کمتری در هر میلی متر نسبت به سنسور برش D7500 دارد. در بسیاری از ژانرهای عکاسی، پیکسل های بزرگتر و تعداد پیکسل های بیشتر ارجحیت دارند. با این حال، با عکاسی ماکرو 1:1، همه چیز در مورد تراکم پیکسل است. دلیل؟ وقتی عکس D850 را برای مطابقت با تصاویر D7500 برش می‌دهید، به اندازه‌ای پیکسل از دست می‌دهید که D7500 برنده می‌شود (البته نه چندان).

با این حال، دوربین های فول فریم برای عکاسی ماکرو عالی هستند. شما نباید غیر از این فکر کنید. اگر عکس‌هایی می‌گیرید که حداکثر بزرگنمایی ندارند، آن‌ها هنوز هم تمام مزایای معمول خود را نسبت به سنسورهای کوچک‌تر دارند. بنابراین، یک دوربین فول فریم (FX) هنوز هم به طور کلی برای عکس‌های ماکرو بهتر از دوربین‌های سنسور برش (DX یا aps-c) است، اما نسبت به سایر انواع عکاسی مقدار کمتری دارد.

بهترین DSLR برای ماکرو: کانن در مقابل نیکون

تقریباً برای همه ژانرهای عکاسی، کانن و نیکون (و سونی و دیگران) از نظر کیفیت به قدری نزدیک هستند که بحث در مورد اینکه کدام «بهتر» است، در بهترین حالت، بسیار حساس است. مطمئناً تفاوت‌هایی وجود دارد، اما به ندرت پیش می‌آید که هر سیستمی نقصی داشته باشد که برای کاربر معمولی کشنده باشد.

در مورد عکاسی ماکرو، این هنوز هم صادق است، اما باید برخی ملاحظات اضافی را در نظر داشته باشید. دوربین های کانن به طور خاص دیافراگم را مانند دوربین های برندهای دیگر محاسبه نمی کنند. به طور خاص، هنگامی که با بزرگنمایی های بالا مانند 1:1 عکاسی می کنید، دوربین های کانن مقدار دیافراگم شما را اشتباه می خوانند. ممکن است بگوییم f/11، زمانی که همه چیز در مورد عکس (شامل پراش، عمق میدان و نوردهی) طوری عمل می‌کند که گویی در حال عکاسی با f/22 هستید.

دلیلش این است که دیافراگم، روی هر لنزی، با چنین بزرگنمایی بالایی شروع به انجام کارهای غیرمنتظره می کند. به طور خلاصه، وقتی دیافراگم شما از نظر فیزیکی یک اندازه باشد، مانند دیگری عمل می کند. نیکون، سونی و سایر سازندگان همگی دیافراگم “عملکردی صحیح” را به شما می گویند (در این مورد f/22)، در حالی که کانن اینطور نیست. بنابراین، هنگام عکاسی از دوربین های کانن، باید این را در نظر داشته باشید. غلبه بر این مشکل غیرممکن نیست، اما دانستن در مورد آن مهم است. هر چه بیشتر بزرگنمایی ها را تغییر دهید، این مشکل بیشتر است.