سری Plants vs. Zombies از جمله بازیهاییست که به طور کلی تغییر سبک می دهد. اولین نسخه Plants vs. Zombies در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، یک بازی در سبک Tower Defense که از شما می‌خواست تا با کمک گرفتن از چند نوع مختلف گیاه در برابر ارتشی از زامبی‌ها مقاومت کنید تا به انسان‌ها آسیبی نرسانند. در این بخش با ما همراه باشید تا به بررسی بازی Plants vs Zombies Battle for Neighborville بپردازیم.
بررسی بازی Plants vs Zombies Battle for Neighborville
Plants vs Zombies: Battle for Neighborville دو بخش اصلی سینگل‌پلیر و چند نفره دارد. از آنجایی که همیشه تمرکز این سری فرعی روی بخش چند نفره و آنلاین بوده است، برای همین انتظار محتوای خاصی از بخش تک نفره آن نداشتم و خب در عمل هم بازی تفاوتی با انتظاراتم نداشت. در این بخش خبر خاصی از داستان و روایت مشخص نیست و ستینگ بازی هم درست هم اندازه ایده کلی سری Plants vs Zombies مضحک و خنده‌دار است. زامبی‌ها شهر را تسخیر کرده‌اند و شما هم می‌توانید در نقش تیم زامبی‌ها یا گیاهان به شکست و ضعیف‌تر کردن تیم مقابل کمک کنید.
با انتخاب هر کدام از تیم، تقریبا تمام کاری که باید انجام دهید صحبت کردن با کاراکترهای مختلف و انجام دادن ماموریت آن‌هاست. تنوع این کاراکترها بالا است اما متاسفانه همین حرف را نمی‌توان در مورد ماموریت‌ها زد. تقریبا تمام ماموریت‌های بازی ساختار مشخصی دارند، تعدادی زامبی را از بین ببر، از یک منطقه مشخص محافظت کن و یک باس فایت را شکست بده. متاسفانه در طراحی باس فایت‌ها هم خلاقیت زیادی دیده نمی‌شود اما خب تنوع بالا کاراکترهایی که در کلاس‌‌های مختلف می‌توانید انتخاب کنید و قابلیت‌های متنوع آن‌ها تا حد زیادی این مشکلات را کم‌رنگ می‌کند. از طرفی همچنین سیستم مدال‌های بازی که از شما می‌خواهد ماموریت‌ها را ۱۰۰ درصد کنید تا بتوانید آیتم‌های ظاهری جالبی آزاد کنید، تا حد زیادی تجربه این بخش را راحت‌تر می‌کند.
کاراکترهایی که از آن‌ها ماموریت هم می‌گیرید هیچ کدام صداگذاری نشده‌اند و همه آن‌ها اصرار بیش از حدی برای بامزه بودن دارند و در نتیجه تقریبا در اکثر اوقات مشغول خواندن دیالوگ‌هایی بی‌مزه هستید و برای همین تعجب نمی‌کنم اگر شما هم از ابتدا تا انتهای بازی همه دیالوگ‌ها را رد کنید.
اما خب بر خلاف ماموریت‌ها، خود شهر Neighborville طراحی زیبا و خوبی دارد و بازی هم شما را در گشت و گذار در محیط آن و پیدا کردن آیتم‌های مختلف آزاد می‌گذارد. خوشبختانه این دنیا نسبتا بزرگ روی کنسول نه چندان قدرتمند سوییچ چه در حالت دستی و چه داک با فریم خوبی اجرا می‌شود و تنها در صحنه‌های بسیار شلوغ شاهد افت فریم به زیر ۳۰ هستیم.
از بخش تک نفره که بگذریم، مولتی‌پلیر Plants vs Zombies: Battle for Neighborville تقریبا مشابه همان چیزی است که در نسخه‌های قبلی هم دیده بودیم. شما می‌توانید با انتخاب یک از دو تیم زامبی‌ها و گیاهان و سپس انتخاب کاراکتری از چهار کلاس مختلف در چندین مود متفاوت به رقابت بازیکن‌های دیگر بروید. راستی امکان تجربه بخش چند نفره هم با دوستان به صورت کوآپ و PvE وجود دارد.
مودهای بازی Plants vs Zombies: Battle for Neighborville چون Team Deathmatch و Capture the flag هم برای طرفداران عناوین شوتر بدون شک آشنا هستند. اما خب نقطه قوت اصلی این بخش، رعایت درست بالانس بین کاراکترهاست. بازی ۲۴ کاراکتر در ۴ کلاس مختلف دارد که هر کدام قابلیت‌های خودشان را دارند و تازه می‌توانید آن‌ها را ارتقا هم دهید. اما با این وجود تمامی این تفاوت‌ها به ندرت متوجه مشکلی در نبردها یا بیش از حد قوی بودن کاراکتر می‌شوید.
بازی کردن با تمامی این کاراکترها، یادگیری نقاط قوت و ضعف آن‌ها، استفاده از قدرت‌های ویژه و آزاد کردن تمامی آپگرید‌های آن‌ها خود زمان قابل توجهی می‌برد و در نتیجه بخش چند نفره Plants vs Zombies: Battle for Neighborville حتی با وجود نقشه‌های کم و مشابه هم این پتانسیل را دارد تا ساعت‌ها شما را سرگرم خود کند. البته متاسفانه روی کنسول نینتندو سوییچ نبردهای آنلاین بازی به نرم و روانی قسمت سینگل پلیر نیست و حتی در حالت داک هم باید انتظارش را داشته باشید که در بیشتر مواقع نرخ فریم به حدود ۲۰ برسد. اما حداقل خبر خوب این است که همه بازیکن‌ها چنین شرایطی را تجربه می‌کنند و هیچ بازیکنی شرایط بهتری ندارد. بررسی بازی Plants vs. Zombies: Battle for Neighborville
