نورپردازی یکی از مهمترین بخش ها در عکاسی محسوب می شود. نورپردازی در عکاسی عروسی ، بخش بزرگی از مهارت یک عکاس را تشکیل میدهد که اصول خاص خود رادارد.
نورپردازی در عکاسی عروسی
هرچقدر منبع نور بزرگتر باشد، نور آن ملایمتر است
دقیقاً به همین دلیل است که اغلب عکاسان برای عکاسی عروسی و پرتره، از سافتباکس های خیلی بزرگ استفاده میکنند. استفاده از سافتباکسهای بزرگ باعث میشود تا نور دارای کنتراست کمتری شود و صد البته شارپنس بافت پوست در عکس هم کمتر میشود. بنابراین برای رتوش پوست صورت، وقت کمتری از شما گرفته میشود و آرایش چهره زیباتر دیده میشود. این دقیقاً برخلاف همان چیزی است که در منابع نوری کوچک میبینیم. زیرا وقتی منبع نوری بزرگ است، اشعههای نور از جهات مختلفی به سمت چهره میرسند و با همپوشانی که روی هم دارند، سایهها را ملایمتر میکنند.
به همین دلیل است که نور پنجره، یکی از جذابترین نورها برای عکاسان عروسی خارجی است. آنها اغلب سعی میکنند عکسهای مراسم آماده شدن عروس را در اتاقهای خیلی روشن و در کنار پنجره عکسبرداری کنند تا وجود منبع نوری بزرگی مانند یک پنجره بزرگ و قدی، نیاز به رتوش پوست چهره را از بین ببرد. شما هم میتوانید از این ترفند برای عکاسی عروسی استفاده کنید.
هرچقدر منبع نور نزدیکتر باشد، نور آن سافتتر میشود
این نکته را اینطور به ذهن بسپارید: هر چقدر منبع نور از سوژه دورتر باشد، سایههای آن تیزتر میشود. دلیل آن هم کاملاً مشخص است. وقتی منبع نور را به سوژه نزدیکتر میکنید، در واقع اندازه آن را نسبت به سوژه بزرگتر میکنید و هر چقدر دورتر میشود، اندازه آن کوچکتر میشود. طبیعتاً حتی با استفاده از سافتباکسهای بزرگ هم در مواقعی که نور با سوژه مثلاً 20 متر فاصله دارد، همچنان یک منبع نور کوچک محسوب میشود. یا مثلاً کافی است به خورشید فکر کنید.
بزرگی خورشید تقریباً 100 برابر زمین است (بنابراین به اندازه کافی بزرگ است!)، اما وقتی 150 میلیون کیلومتر دورتر از زمین قرار دارد، تنها تبدیل به یک دایره کوچک در آسمان میشود و برای همین هم نور آن روی چهره آنقدر سایههای تندی ایجاد میکند. البته خوب ما طبیعتاً نمیتوانیم خورشید را به صورت عروس نزدیک کنیم! اما میتوانیم هنگام عکاسی عروسی با استفاده از رفلکتورهای بزرگ، منبع نور نزدیک به چهره را خیلی بزرگتر کرده و سایههای تیز آن را نرمتر کنیم.
نور بازتابی، معمولاً بسیار ملایمتر از نور مستقیم است
یکی از کارهای عجیبی که خیلی از عکاسان حرفهای، هنگام عکاسی عروسی در مراسم یا در سالن عقد میکنند، این است که سر فلاش را به جای اینکه رو به سوژه قرار دهند، میچرخانند و مثلاً رو به سقف یا دیوار کنار خود قرار میدهند. اصلا این یکی از خصوصیات فلاشهای رو دوربینی حرفهای است که بتوانند رو به جهتی، غیر از خود سوژه، نور بتابانند. البته گاهی اوقات نور فلاش موجب ناراحت کردن مهمانان کناری میشود و این دقیقاً روشی است که عکاسان برای آزار مهمانان از آن استفاده میکنند. (شوخی!)
واقعیت این است که عکاسان سعی میکنند در چنین مواردی از نور بازتابی، یا Bouncing Light استفاده کنند. در واقع وقتی نور به یک دیوار یا سقف بزرگ برخورد میکند و بعد به سمت سوژه برمیگردد، منبع نور بزرگتر شده است. بنابراین انتظار داریم نور آن نیز ملایمتر شود که همینطور هم میشود.
هرچقدر نور از سوژه دورتر میشود، روشنایی آن با سرعت بیشتری کاهش مییابد
ما تقریباً اطمینان داریم که هرچقدر فاصله منبع نور از سوژه بیشتر شود، مقدار روشنایی آن هم کاهش مییابد. اما کاهش روشنایی نور، با افزایش فاصله تناسب مستقیم ندارد، بلکه بسیار سریعتر و شدیدتر، کاهش مییابد. مثلاً وقتی فاصله سوژه تا پنجره، دو برابر میشود، انتظار داریم مقدار نوری که روی سوژه میتابد هم به اندازه یک دوم کاهش پیدا کند. اما شدت نور در این حالت یک چهارم مقدار قبل خواهد بود. یعنی یک بر روی 2 به توان 2. به این قانون در عکاسی، “قانون مربع معکوس” گفته میشود. پس براساس این قانون، اگر فاصله سوژه تا نور، مثلاً 4 برابر بشود، برای اینکه مقدار روشنایی نور، همان مقدار قبلی باشد، باید شدت نور را 16 برابر کنیم. سرعت افت نور بسیار بیشتر از فاصلهای است که طی میکند.