واقعیت مجازی و کاربرد آن چیست؟

تعریف واقعیت مجازی طبیعتاً از تعاریف «مجازی» و «واقعی» می آید. تعریف “مجازی” نزدیک است و واقعیت چیزی است که ما به عنوان انسان تجربه می کنیم. بنابراین اصطلاح “واقعیت مجازی” اساسا به معنای “واقعیت نزدیک” است .

البته این می تواند به معنای هر چیزی باشد اما معمولاً به نوع خاصی از تقلید واقعیت هم اشاره دارد .

 تعریف واقعیت مجازی

ما جهان را از طریق حواس و سیستم های ادراک خود می شناسیم. در مدرسه همه ما یاد گرفتیم که پنج حس داریم : چشایی ، لامسه، بویایی، بینایی و شنوایی . با این حال، این ها تنها واضح ترین اندام های حسی ما هستند.

حقیقت این است که انسان حواس بسیار بیشتری از این دارد، مثلاً حس تعادل و ورودی‌ های حسی دیگر، به‌علاوه برخی پردازش‌های ویژه از اطلاعات حسی توسط مغز ما القا می کند، که ما یک جریان غنی از اطلاعات از محیط به ذهنمان داریم.

هر آن چه در مورد واقعیت خود می دانیم از طریق حواس ما به دست می آید. به عبارت دیگر، کل تجربه ما از واقعیت صرفاً ترکیبی از اطلاعات حسی و مکانیسم های حس سازی مغز ما برای آن اطلاعات است. پس منطقی است که اگر بتوانید به حواس خود را اطلاعات ساختگی ارائه دهید .

درک شما از واقعیت نیز در پاسخ به آن تغییر خواهد کرد. نسخه‌ای از واقعیت به شما ارائه می‌شود که واقعاً وجود ندارد، اما از دیدگاه شما واقعی تلقی می‌شود، چیزی که ما از آن به عنوان واقعیت مجازی یاد می کنیم.

بنابراین، به طور خلاصه، واقعیت مجازی مستلزم ارائه حواس خود با یک محیط مجازی کامپیوتری است که می‌توانیم به نوعی آن را کشف کنیم.

واقعیت مجازی

واقعیت مجازی از نظر فنی :

پاسخ به “واقعیت مجازی چیست” از نظر فنی ساده است. واقعیت مجازی اصطلاحی است که برای توصیف یک محیط سه بعدی و کامپیوتری استفاده می شود ، که می تواند توسط یک شخص کاوش و با آن تعامل داشته باشد.

آن شخص به بخشی از این دنیای مجازی تبدیل می شود یا در این محیط غوطه ور می شود . گویی در آن جا حضور دارد و قادر به دستکاری اشیا یا انجام یک سری اعمال می باشد.

واقعیت مجازی چگونه به دست می آید؟

امروزه واقعیت مجازی معمولاً با استفاده از فناوری کامپیوتر پیاده سازی می شود.مجموعه ای از سیستم ها برای این منظور استفاده می شوند. مانند هدست، تردمیل هایی همه جهته هستند و دستکش های مخصوص این ها در واقع برای تحریک حواس ما با هم به منظور ایجاد توهم واقعیت استفاده می شوند.

این سخت‌تر از آن است که به نظر می‌رسد، زیرا حواس و مغز ما تکامل یافته‌اند تا تجربه‌ای هماهنگ و با واسطه را برای ما فراهم کنند، اگر چیزی حتی اندکی کم است، معمولاً می توانیم بگوییم اینجاست که می شنوید عباراتی مانند غوطه وری و واقع گرایی وارد گفتگو می شوند.

این مسائل که تجربیات متقاعد کننده یا لذت بخش واقعیت مجازی را از تجربیات ناخوشایند یا ناخوشایند جدا می کند، تا حدی فنی و تا حدی مفهومی هستند.

فناوری واقعیت مجازی باید فیزیولوژی ما را در نظر بگیرد

به عنوان مثال، میدان بینایی انسان شبیه یک قاب ویدئو نیست. ما (کم و بیش) 180 درجه دید داریم و اگر چه ما همیشه آگاهانه از دید محیطی خود آگاه نیستیم، اگر از بین برود متوجه خواهیم شد.

به طور مشابه، هنگامی که آن چه چشمان شما و سیستم دهلیزی در گوش به شما می گویند در تضاد هستند، می تواند باعث بیماری حرکت شود. چیزی که برای برخی از افراد در قایق یا زمانی که در ماشین مطالعه می کنند اتفاق می افتد.

اگر پیاده‌سازی واقعیت مجازی بتواند ترکیبی از سخت‌افزار، نرم‌افزار و هماهنگی حسی را به درستی به دست آورد، چیزی به نام حس حضور به دست می‌آید. جایی که سوژه واقعاً احساس می کند در آن محیط حضور دارد.

چرا واقعیت مجازی داشته باشیم؟

چه چیزی توسعه واقعیت مجازی را ارزشمند می کند؟

واضح است که ارزش بالقوه آن ایجاد سرگرمی است، فیلم های همه جانبه و بازی های ویدیویی نمونه های خوبی هستند. صنعت سرگرمی بالاخره یک صنعت چند میلیارد دلاری است و مصرف کنندگان همیشه مشتاق به آن هستند.

واقعیت مجازی کاربردهای بسیار جدی تری نیز دارد:

کاربردهای متنوعی برای واقعیت مجازی وجود دارد که عبارتند از:

• معماری
• ورزش
• دارو
• هنر
• سرگرمی

واقعیت مجازی می تواند منجر به اکتشافات جدید و هیجان انگیز در این زمینه ها شود که بر زندگی روزمره ما تأثیر می گذارد.

هر جا که انجام کاری در واقعیت خیلی خطرناک، پرهزینه یا غیرعملی باشد، واقعیت مجازی جواب می دهد. از خلبانان جنگنده کارآموز گرفته تا جراحان کارآموز برنامه های کاربردی پزشکی، واقعیت مجازی به ما امکان می دهد برای به دست آوردن تجربه دنیای واقعی، ریسک های مجازی را انجام دهیم.

با کاهش هزینه واقعیت مجازی و تبدیل شدن آن به جریان اصلی، می توانید انتظار داشته باشید که کاربردهای جدی تری مانند آموزش یا برنامه های بهره وری به منصه ظهور برسد.

واقعیت مجازی می توانند به طور اساسی نحوه ارتباط ما با فناوری‌های دیجیتال را تغییر دهند.

ویژگی های سیستم های واقعیت مجازی

انواع مختلفی از سیستم های واقعیت مجازی وجود دارد، اما همه آن ها دارای ویژگی های یکسانی هستند، مانند امکان مشاهده تصاویر سه بعدی، این تصاویر برای هر فردی در اندازه واقعی به نظر می رسد.

به علاوه با حرکت فرد در اطراف محیط خود تغییر می کنند که با تغییر میدان دید او مطابقت دارد. هدف این است که یک اتصال بدون حرکت بین حرکات سر و چشم فرد ایجاد شود به عنوان مثال : تغییر در ادراک به وجود آورده و این موضوع را القا می کند که محیط مجازی هم واقعی و هم لذت بخش است.

یک محیط مجازی باید پاسخ های مناسب را در زمان واقعی به هنگام کاوش در محیط اطراف خود ارائه دهد. مشکلات زمانی به وجود می آیند که بین اقدامات فرد و پاسخ سیستم تاخیر وجود داشته باشد که سپس تجربه آن ها را مختل می کند. فرد متوجه می شود که در یک محیط مصنوعی قرار دارد و رفتار خود را بر اساس آن تنظیم می کند که منجر به یک شکل مکانیکی تعامل متقابل می شود.

هدف این است که یک شکل طبیعی و بدون جریان از تعامل باشد که منجر به تجربه ای به یاد ماندنی شود.

خلاصه

واقعیت مجازی ایجاد یک محیط مجازی است که به حواس ما ارائه می شود و آن را به گونه ای تجربه می کنیم که گویی واقعاً آن جا هستیم.

برای دستیابی به این هدف از تعداد زیادی فناوری استفاده می کند و از نظر فنی یک شاهکار پیچیده ای است که باید درک و شناخت ما را افزایش دهد. هم کاربرد سرگرمی دارد و هم کاربرد جدی، روز به روز این فناوری ارزان تر و گسترده تر می شود. ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که در آینده شاهد استفاده‌های نو آورانه‌ تر از این فناوری باشیم و شاید راهی اساسی برای برقراری ارتباط و کار به لطف امکانات واقعیت مجازی باشیم.