اشتباهات رایج در عکاسی منظره کدام اند؟

عکاسی منظره چالش های زیادی را برای عکاسان به همراه دارد. گاهی عکاسان هنگام انجام این نوع عکاسی دچار اشتباهاتی می شوند که در نتیجه آن تصاویر بد و بی کیفیتی ایجاد می شود. در این بخش می خواهیم به بررسی اشتباهات رایج در عکاسی منظره بپردازیم.

اشتباهات رایج در عکاسی منظره

لرزش دوربین و عدم ثبات

شاید در برخی از عکس‌های کوچک اینستاگرامی، لرزش دست چندان به چشم نیاید، اما وقتی با دوربین‌های حرفه‌ای عکاسی می‌کنیم و عکس‌هایی با کیفیت و رزولوشن بالا می‌گیریم، توقع داریم که عکس‌ها با بالاترین شارپنس ممکن ثبت شوند. احتمالاً بهترین روش برای حذف کامل لرزش، استفاده از یک سه‌پایه باشد. سه‌پایه‌ها برای شارپنس بالا، بسیار بهتر از هر ترفند و مهارتی عمل می‌کنند. بنابراین چه در نور کم و چه در نور زیاد، سعی کنید از سه‌پایه استفاده کنید.

فروشگاه‌های تجهیزات عکاسی، انواع و اقسام سه‌پایه‌های مختلف را عرضه می‌کنند که هر کدام از آن‌ها برای یک کار مناسبند. برخی از آن‌ها سبک و کوچک‌اند و برخی دیگر بزرگ و سنگین هستند. اگرچه همه سه‌پایه‌ها در شرایط عادی می‌توانند از لرزش دست جلوگیری کنند، اما اگر در جایی که باد زیادی می‌وزد عکاسی می‌کنید، استفاده از یک سه‌پایه سبک‌وزن و ارزان قیمت ممکن است نتواند در مقابل باد مقاومت کند و به خوبی دوربین را ثابت نگه دارد. یادتان باشد سه‌پایه‌ها برخلاف دوربین و لنز، به این زودی‌ها تعویض نمی‌شوند و معمولاً یک سه‌پایه‌ای که خریداری می‌کنید، سال‌های سال همراه شما خواهد بود. به همین دلیل سعی کنید بهترین سه‌پایه‌ای که می‌توانید سفارش دهید را خریداری کنید تا بتوانید با خیال راحت، سال‌های متمادی به آن اطمینان کنید.

صاف نبودن خط افق

این مشکل به شدت می‌تواند عکس را زشت کند. هرچند که امروزه این مشکل، با وجود دوربین‌هایی مثل Canon 800D که رزولوشن بالا دارند چندان نگران کننده نیست، اما در هر حال باید عکس‌ها را با نرم‌افزارهای گرافیکی مانند فتوشاپ یا لایتروم صاف کنید که این برش زدن باعث از دست رفتن بخشی از کناره‌های تصویر می‌شود. به هرحال اگر سعی کنید از همان ابتدا، خط افق را کاملا صاف ثبت کنید بهتر از این است که بخواهید تصویر را برش بزنید.

روش‌های زیادی برای جلوگیری از کج شدن تصویر وجود دارد. مثلاً می‌توانید در داخل منظره‌یاب خود دوربین قابلیت Grid یا شبکه را فعال کنید. با این کار خطوط شبکه‌ای، روی منظره‌یاب تصویر ظاهر می‌شوند و به راحتی می‌توانید یکی از خطوط افقی را با خط افق منظره هم طراز کنید و عکس بگیرید.

توجه نکردن به دیافراگم

خیلی از عکاسان منظره معتقدند که دیافراگم در عکاسی منظره ، می‌تواند به عنوان ابزاری برای کادربندی یا کامپوزیشن محسوب شود. دلیل این باور هم این است که باز و بسته کردن دیافراگم می‌تواند عمق میدان عکس را تغییر دهد و طبیعتاً می‌تواند بخشی از کادر تصویر را محو‌تر یا واضح‌تر کند. وقتی شما بتوانید با تغییر دیافراگم، نگاه را به سمتی که می‌خواهید هدایت کنید، در واقع نوعی کادربندی محسوب می‌شود. اما محو کردن بخشی از تصویر بیشتر در عکس‌های نزدیک یا کلوزآپ زیباست.

وقتی با دیافراگم‌های باز عکس می‌گیرید و مثلاً روی پیش‌زمینه تصویر فوکوس می‌کنید، احتمالاً کوه‌های و درختانی که در دوردست دارید محو خواهند شد. متأسفانه حجم زیاد محوشدگی تصویر در چنین عکس‌هایی به هیچ‌وجه با فتوشاپ یا نرم‌افزارهای ویرایشی دیگر قابل تصحیح نیست. بنابراین حتماً یادتان باشد که دیافراگم لنز را بیشتر از f/8 (و حتی بهتر است f/11 یا f/16) قرار دهید.

ایستادن در همان‌جایی که دیگران می‌ایستند

این اشتباه بیشتر در تورهای عکاسی منظره می‌افتد. همیشه تعداد زیادی از عکاسان هستند که در جایی جمع می‌شوند و همان زاویه‌ای را انتخاب می‌کنند که دیگران انتخاب کرده‌اند. البته منظور من این نیست که دیگران ممکن است اشتباه کنند. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که سعی کنید زاویه‌های دیگر را هم امتحان کنید. در کنار دیگران ایستادن، احتمالاً همان عکس‌هایی را نتیجه می‌دهد که دیگران هم گرفته‌اند. دست کم بهتر است ارتفاع سه‌پایه یا جهت دوربین را تغییر دهید. یادتان باشد که بقیه هم ممکن است مانند شما اینستاگرام داشته باشند و به زودی عکس‌هایی دقیقاً شبیه به هم از یک صحنه منتشر خواهید کرد.

این را یک چالش برای خودتان در نظر بگیرید که چطور می‌توانید تصویری را ثبت کنید که عکاسان دیگر به ندرت ممکن است آن را ثبت کنند. البته همیشه یک راه تقلب هم وجود دارد. می‌توانید بعد از اینکه زاویه‌های دیگر را امتحان کردید و برگشتید، از صحنه قبلی هم عکس بگیرید و آن را هم در آرشیو خودتان داشته باشید.