چرا باید از حالت دستی در دوربین استفاده نمود؟ این سوالی است که خیلی ها می پرسند. این در حالی است که ما حالت خودکار (Manual Mode یا M) را داریم که می تواند در هر صحنه به ما کمک کند. ما همچنین دارای حالت نیمه اتوماتیک هستیم که می توانیم دیافراگم یا سرعت شاتر را به طور هم زمان کنترل کنیم و دوربین دیگری را هم به تنهایی تنظیم کنیم تا بتوانیم هنوز تصاویر خود را ضبط کنیم. پس چرا نگران حالت دستی هستید؟ چه چیزی است که بیشتر عکاسان را برای یادگیری حالت دستی سوق می دهد؟
با پیشرفت مهارت های خود ، بزودی متوجه خواهید شد که عکاسی فقط به معنای عکس گرفتن نیست. فقط به این خاطر نیست که نورسنج شما در صفر شروع شود، بلکه چیزی بیشتر از آن است. این به شما بستگی دارد که تصمیم گیری کنید چقدر حرکت و عمق میدان لازم است و کنترل خلاقانه کامل را به دست بگیرید.
ما در این مقاله قصد داریم در ارتباط با حالت دستی در دوربین عکاسی صحبت کنیم.
مانوال مد Manual Mode : چیزی بیشتر از نوردهی
برای شروع باید درک کنیم که DSLR کاملاً قادر به چه چیزی و چه کاری است.
ما می دانیم که 3 عنصر اصلی برای گرفتن یک تصویر با یکدیگر کار می کنند. دیافراگم، شاتر و ایزو و آن ها برای به دست آوردن نوردهی مناسب به کار می روند.
- افزایش اندازه دیافراگم، اجازه می دهد تا نور بیشتری به داخل دوربین بیفتد.
- پایین کردن سرعت شاتر، اجازه می دهد نور به مدت طولانی به دوربین بیفتد و افزایش آن طول مدت را کوتاه تر کند.
- افزایش ISO، حساسیت نور را افزایش می دهد و در نتیجه نوردهی را افزایش می دهد، عمق میدان را کاهش می دهد.
سه چرخه
عمق میدان توانایی یک لنز برای نگه داشتن اشیا در یک کادر در فوکوس است. در هر سناریوی ایده‌آل، یک لنز قادر به حفظ تنها یک نقطه در فوکوس خواهد بود. تمام نقاط دیگر در پس زمینه و پیش زمینه همه خارج از فوکوس خواهند بود، با این حال این محدودیت می تواند با تنظیم اندازه دیافراگم لنز غلبه کند. ما در حال حاضر مکانیک دیافراگم را با نور می شناسیم این روشی است که برای عمق میدان کار می‌کند و حالت دستی در دوربین به ما اجازه تنظیمات زیادی را می دهد که می توانیم بهترین تصاویر را بگیریم.
ثبت حرکت
توانایی دیگری که دوربین DSLR به شما می‌دهد، ثبت حرکت است. شما می‌توانید تصمیم بگیرید که در حالت دستی دوربین عکاسی دقیقا آن لحظه را دقیقا در این نقطه منجمد کنید و یا اجازه دهید حرکت در تصاویرتان را ایجاد کند. دکمه ای که شما برای گرفتن عکس از آن استفاده می‌کنید، دکمه آزادی شاتر نامیده می‌شود.
سرعت شاتر در عرض چند ثانیه اندازه گیری می شود که اساسا فاصله بین دریچه شاتر و بسته شدن می باشد. در طول این زمان که نور بر روی فیلم دیجیتال می‌افتد، فیلم تولید و تصویر را می سازد. اکنون در حالی که نور در دوربین می تابد، زمانی که شاتر باز می شود و بسته شود، مسیر آن حرکت در فیلم ثبت خواهد شد.
کودک
بنابراین، با کاهش سرعت شاتر، شما قادر به ثبت حرکت از جمله مسیرهای نور ترافیک خواهید بود. با افزایش سرعت دیافراگم ، شما به سرعت جریان نور را می سوزانید که فیلم دیجیتال را می سوزاند. از آنجایی که شما در حال ضبط دوربین در کسری از ثانیه هستید ، دیگر عنصری در تصاویر وجود نخواهد داشت.
عیب سرعت شاتر هنگامی است که شما آن را افزایش می دهید. در این حالت به کاهش نور ورودی که نوردهی را کاهش می دهد، دقت می‌کنید. و کاهش سرعت شاتر باعث تاری حرکتی و لرزش دوربین خواهد شد. یک سه پایه می تواند برای حذف این کار مورد استفاده قرار گیرد، اما اگر یک سه پایه را هنگام گرفتن عکس نداشته باشید به مشکل برخورد می کنید.
به طور معمول ،عکاسی در حالت دستی(Manual Mode یا M) با دوربین با هر سرعت شاتر که زیر 1/125 ثانیه است دشوار است.
