برای عکاسی لازم است تا مطالبی یاد بگیریم. دوربین عکاسی تنظیمات سه گانه مهمی به نام مثلث نوردهی دارد که این تنظیمات دیافراگم، سرعت شاتر و ISO هستند. در این مقاله قصد داریم در مورد ISO مطالبی جامع ارائه دهیم. بیایید با تعریف این مفهوم شروع کنیم. در گذشته این تنظیمات به نام ASA شناخته می شد.
Exposure Triangle
تنظیمات ISO چیست؟
کلمه ISO در عکاسی مخفف International Standards Organization می باشد. این تنظیمات هم در عکاسی سنتی و هم در عکاسی دیجیتال مورد بررسی قرار گرفته است.
ایزو
تاریخچه ISO
از زمان ظهور عکاسی و روز به روز پیشرفته تر شدن اش، استاندارهای زیادی به علم آن افزوده شد. این استاندارها باعث شد تا عکاس‌ها یا فیلمبردارها بدانند خصوصیات تصویر چیست؟ از سال ۱۹۴۳ سازمان ASA یا همان انجمن استاندارد آمریکا کار خود را آغاز کرد و سیستمی برای عکاسی ارایه داد. این سیستم در سال ۱۹۸۸ یعنی زمان ظهور سیستم ایزو گوشه نشین شد.
ایزو از سیستم ای اس ای الهام گرفت و به دنیا معرفی شد.
عکاسی سنتی
در عکاسی سنتی این تنظیمات نشانگر چگونگی حساسیت یک فیلم به نور است.
ممکن است در فیلم‌ها با اعداد ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۸۰۰ و … مواجه شده اید. هر چه این عدد کمتر باشد، حساسیت فیلم کمتر خواهد بود و تعداد دانه‌های موجود در عکس‌ها ریزتر می شوند. منظور از دانه ها نقطه های ایجاد شده روی عکس یا اصطلاحا گرین می باشد.
در کل اعداد رایج در این تنظیمات عبارتند از ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۸۰۰، ۱۶۰۰، ۳۲۰۰، ۶۴۰۰ و ۱۲۸۰۰.
عکاسی دیجیتال
در عکاسی دیجیتال تنظیمات ISO حساسیت سنسور تصویر را اندازه‌گیری می‌کند. اعداد بالاتر یعنی سنسور نسبت به نور حساستر می‌شود و امکان این را خواهید داشت که در موقعیت های تاریک هم از دوربین خود استفاده نمایید. امروزه بسیاری از دوربین‌های دیجیتال قادر به استفاده از تنظیمات ISO بالا هستند. مثلا فرض کنید، می‌خواهید از سوژه ای ورزشی عکس بگیرید که در محیطی کم نور با سرعت در حال حرکت است. در این حالت با انتخاب ISO بالاتر می‌توانید به راحتی عکس بگیرید. اغلب عکاسان تمایل دارند دوربین‌های دیجیتال خود را در حالت خودکار نگه دارند. انتخاب خودکار باعث می‌شود که دوربین بسته به شرایط عکاسی تنظیمات را دقیق کند.
هنگام انتخاب و تنظیم ایزو باید چه سوالاتی از خود بپرسیم؟
زمانی که قصد داریم تنظیمات ایزو را بررسی و انتخاب کنیم لازم است سوالاتی مانند سوالات زیر از خود بپرسیم.
آیا موضوعی که قصد داریم از آن عکس بگیریم، به خوبی روشن است؟ یا در محیط تاریک قرار دارد؟
قصد دارم چند شات از موضوع عکس برداری کنم؟
آیا در حین عکاسی از سه پایه استفاده خواهم کرد؟
آیا سوژه عکاسی مورد نظر در حال حرکت است یا ثابت می‌باشد؟
اگر نور زیاد وجود داشته باشد مثلا نور روز و آفتاب کامل می‌توان از ایزو ۱۰۰ یا ۲۰۰ استفاده نمود. برای سایه تا ایزوی ۴۰۰ مناسب است. اما در شرایط بسیار کم نور استفاده از ایزوی بالای ۳۲۰۰ گزینه مناسب تری خواهد بود و تصویر بهتری برایتان به ارمغان خواهد آورد. اگر بخواهید در فضای داخلی مثلا داخل خانه از فلش استفاده کنید ایزوی ۴۰۰ و ۸۰۰ مناسب است. اما همین فضا اگر شب باشد نیاز به ایزوی ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰ دارد. حال اگر بخواهید از سه پایه استفاده کنید داستان متفاوت خواهد بود. پس می بینید که پرسیدن این سوالات برای عکاسی حرفه ای لازم و حیاتی است.
در چه شرایطی نیاز به تنظیمات بالای ISO خواهیم داشت؟
برای رویدادها یا مسابقات ورزشی که در مکانهای سرپوشیده است.
جاهایی که سوژه عکاسی به سرعت در حال حرکت خواهد بود و دسترسی شما به آن محدود است.
کنسرت ها، مکانهای کم نور، گالریهای هنری، کلیساها و … . البته دقت کنید که بیشتر گالریهای هنری قوانین خاصی برای عکاسی دارند.
سخن آخر
تنظیمات ISO جزو سه گانه‌های مهم دوربین عکاسی است که برخی عکاسان آن را نادیده می گیرند. در حالی که یکی از اصلی ترین جزئیات عکاسی می‌باشد.
