هزاران هزار دلیل هنری وجود دارد برای اینکه شما خط افقی را روی عکس خود بکشید. خط افق ساختمان‌ها عمودی است، البته چند استثنا در این زمینه می‌تواند وجود داشته باشد. خط افق اقیانوس‌ها بدون هیچ استثنایی افقی است. خط افق به عکاس کمک می‌کند که چشمان بیننده را متوجه مسیری در عکس کند که هدف عکاسی در آن‌ها نهفته است و به دید نزدیک هنرمند نزدیک‌تر است. در این بخش می خواهیم به آموزش نکات مهم عکاسی از خط افق بپردازیم.
عکاسی از خط افق
خط افق شیب‌دار
ما اغلب خط افق شیب‌دار را در عکس‌های مستند یا جنگی می‌بینیم، دلیل این امر هم طبیعت پویای محیطی است که عکس در آن تهیه شده ست. شیب موجود در این تصاویر معمولا برای تاکید روی طبیعت غیراستاتیک صحنه‌ی عکس‌برداری شده به‌کار می‌رود. از طرف دیگر، تغییر حتی یک یا دو درجه‌ای هم روی عکس مشخص می‌شود و چنین چیزی می‌توانند برای بیننده حواس‌پرتی ایجاد کند. در چنین مواقعی، گذشته از اعتراف کردن به بی‌دقتی، باید توضیح دهید که چرا عکس در سطح عالی گرفته نشده است.
لوازم جانبی موجود برای شناسایی خط افق
امروزه، بسیاری از دوربین‌ها از تراز داخلی برخوردار هستند. علاوه بر آن می‌توانید لوازم جانبی بیشماری برای اطمینان از تراز بودن سطح استفاده کنید که می‌توان به تراز دومحوره Vello، تراز سه محوره و تراز Low-Profile اشاره کرد که می‌توانید به‌راحتی روی کفشک دوربین نصب کنید. یک خط افق پایین برای تاکید روی المان‌هایی همچون یک آسمان دراماتیک یا مرکز توجه در بالای افق کاربرد دارد. از طرفی دیگر، قرار گرفتن خط افق در ارتفاع بالا به بیننده می‌گوید که آسمان یا منطقه‌ی بالای افق هدف بصری تصویر نبوده و فقط یک پس زمینه است.
این روند می‌تواند فرصت مناسبی برای استفاده از قانون یک سوم باشد، چرا که گاهی اوقات قراردادن خط افق در نزدیکی بالا یا پایین نزدیک‌ترین فریم، می‌تواند دل‌پذیر باشد. با این حال، شما به هیچ وجه به این خط یا هر خط دیگری محدود نیستید. به‌عنوان یک عکاس می‌توانید افق را در جایی که به نظر می‌رسد برای تصویر بهترین خواهد بود، انتخاب کنید.
در چه تصاویری خط افق معنایی ندارد
تصاویر زیادی وجود دارد که شما در آن‌ها نمی‌توانید از خط افق واقعی در فریم استفاده کنید. بری مثال، اگر آسمان خالی است و آن‌چیزی که شما از آن عکس می‌گیرید، زیر خط افق قرار دارد، همیشه می‌توانید شات را طوری تنظیم کنید که آسمان به‌طور کامل از قاب اصلی شما خارج شود. برعکس، اگر در حال عکس‌برداری از یک آسمان خراش باشید، ممکن است دل‌تان نخواهد که بخشی از زمین در شات شما وجود داشته باشد. صرف نظر از این موضوع، به‌خاطر داشته باشید که حتی باوجود خط افق در بیرون از فریم، محورهای افقی و عمودی هنوز ماهیت عمود بودن خودشان را حفظ می‌کنند.
موقعیت خط افق در تصاویر
حال سوال اینجاست که آیا خط افق شما باید حتما از مرکز فریم عبور کند؟ افراد زیادی در جواب این پرسش می‌گویند «هرگز». اما می‌توان گفت که این کاملا بستگی به عکس دارد. اگر ترکیب به‌طور کلی متعادل باشد، چنین چیزی ممکن است باعث مطلوب شدن اثر ما شود. به‌خصوص که اگر جلوه بصری مطلوب از نظر عکاس در بالا و زیر خط افق تاحدودی متقارن باشد.
همچنین، اگر کمی با زاویه خط افق فاصله داشته باشید، قرار دادن خط افق آن‌هم اندکی پایین یا بالای نقطه‌ی میانی فریم، می‌تواند باعث انحراف و عدم به توجه به مفهوم اصلی تصویر شود. مانند سطح انتگرال در بسیاری از دوربین‌های مدرن، خطوط شبکه‌ای دیجیتال در دوربین منظره‌یاب و صفحه نمایش LCD می‌تواند از دیدگاه چنین جنبه‌های ترکیبی به ما کمک کند.
